Een Groot Feest

Vliegen naar de andere kant van de wereld is een groot feest jongens. Vliegen via Jakarta is een nog groter feest, vooral als je pinpas niet werkt en je paspoort wordt afgepakt. En er dan niet eens een (redelijk aantrekkelijke) Australiër in het vliegtuig naar Melbourne zit. Dit is mij allemaal overkomen in de 30 uur die ik onderweg was en zoals ik al zei: het was een feest. Gelukkig is alles goed gekomen en ben ik zonder problemen, wel met erg veel zweet op het voorhoofd, door de Australische douane heen gekomen. Al snel kwam ook mijn droomvrouw op me afrennen en hebben we elkaar innig omhelsd. De tante van Jolly is een topper en heeft ons bij de tram in Melbourne afgezet. Melbourne is groot. Erg groot. En warm. Erg warm. 48 graden warm. We hebben slurpieees gedronken (slushpuppy met prik, vreemd) en sushi (betaalbaar!!!!!) gegeten. Iedereen is knap en lief hier, het is vervelend en leuk tegelijkertijd. 's Avonds gebbbbqqqd, barbies zijn geweldig. En toen in coma geraakt en mijn jetlag weg geslapen en nu is het ochtend en 42 graden en great.
Jolijn is prachtig, ik ben verliefd op Australië en dit huis is geweldig.

Verder heb ik het geweldige boek van lieve Lenka, waar allerlei leuke mensen in hebben geschreven, even vluchtig doorgebladerd op zoek naar opdrachten van jullie. Ik heb de verhalen nog niet gelezen want ik mis jullie nog!!! niet.. Op onze bucketlist staat nu:
- 5 uur naar een koe staren
- elkaar kwijtraken en met alleen telepathische krachten weer terug vinden
- een McLeods Daughters moment hebben
- een slang villen en er een riem van maken
- Een kangoeroe helpen bevallen

Dankjulliewel Assia en Cynthia, erg trots op jullie. (Lieve andere vrienden, zoals ik al zei ik heb nog niet alles gelezen, al jullie opdrachten zullen absoluut op de lijst komen)

Gister hebben we met de liefste kindjes ooit (kinderen van Emmy) (Emmy is de tante van Jolly) al even geoefend op het tweede punt van onze bucketlist. We speelden 'Murder in the Dark' een variant op verstoppertje, in het donker, buiten het huis. Ik wil graag dat jullie je even voorstellen hoe het is om in het donker op blote voetjes rondom een gigantisch huis te lopen, je pijnlijk bewust van de hoeveelheid aanwezige slangen en spinnen, en meerdere keren te verdwalen en lichtelijk in paniek te raken. Het was erg leuk. Maar echt.

Ik ga nu mijn bezwete lichaam weer aan Jolijn en haar familie opdringen en afentoe een beetje oefenen op mijn Australische accent. Dag he! Joe!